Generalski miś zastępcy komendanta

 

„Miś” w mundurowym żargonie oznacza pokraczny, nieudolny sposób maszerowania, polegający na tym, że wymachuje się ręką po tej samej stronie ciała, co noga wykroczna, czyli prawa ręka – prawa noga. Wygląda to komicznie, ale dla rekrutów, a mniej więcej jeden na dwudziestu ma początkowo trudności z opanowaniem techniki marszu, przypadłość ta jest męcząca i wstydliwa.

To przemija, tak jak dziecięce kłopoty z wymową głoski „r” – w końcu człowiek załapie i już więcej nie powie „tjaktoj”, czy „lowel”. Ale trzeba ćwiczyć. A zdarzają się tacy leserzy, którym ćwiczyć się nie chce. Bo myślą, że to im się na nic nie przyda, albo uważają, że są zbyt ważni, aby zniżać się do tak pospolitych aktywności, jak nauka musztry.

Trudno powiedzieć, jak to było u generała Bajgera, ale trzeba przyznać, że „misia” robi podręcznikowo.

Jacek Bajger, generał brygady Straży Granicznej, zastępca szefa formacji. W służbach od 1992 roku. Szmat czasu. I przecież nie od razu był generałem. Trochę w lżejszych pagonach przesłużył, więc okazji do wystąpień na placu, w szyku, kilka miał. I nic. Nie weszło. Tyle lat... Ale przecież persona na tak eksponowanym stanowisku uświetnia swoją obecnością wiele uroczystych imprez. Nie raz musi przyjąć meldunek od prowadzącego i przedefilować przed frontem wyprężonych pododdziałów. I co? Generalski "miś" Jacka Bajgera nie przeszkadza ani jemu, ani jego przełożonym? Przecież to jest zwykła wiocha. Wiocha i obciach. Wiocha, obciach i kompromitacja.

Najnowszego „misia” odstawił generał Bajger w Koszalinie, 30 września 2023 roku, gdy Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej obchodził uroczystość pożegnania Sztandaru, aby nazajutrz oficjalnie przeistoczyć się w Wyższą Szkołę Straży Granicznej. Kolegów ze Szkoły gorąco przy tej okazji pozdrawiam, a pułkownikowi Piotrowi Boćce, rektorowi-komendantowi, serdecznie gratuluję.

 

 Pożegnanie Sztandaru - notka na stronie Straży Granicznej

Jacek Bajger - Wikipedia

[]